مسئولیت مدنی دولت در بلایای طبیعی

طرح مسأله: این مقاله در تلاش است تا با محور قرار دادن فلسفه حقوقی و سیاسی معاصر به این سوال پاسخ دهد که چگونه می توان دولت را ملزم به ترمیم خرابی های حاصل از بلایای طبیعی، یعنی حوادثی که دولت نقشی در وقوع آن ها ندارد، دانست. روش: نظر به این که موضوع مورد بررسی در این نوشته، جنبه نظری داشته است و از موضوعات فلسفه حقوقی و سیاسی به حساب می آید روشن است که روش مورد استفاده در تهیه این مقاله، روش صرفاً کتابخانه ای است که در آن با جمع آوری نظرات و ایده های متفکرین، محتوای مقاله شکل یافته است. یافته ها: سه نظریه «مصلحت عمومی با ایده خدمت عمومی»، نظریه «قرار داد بیمه با محتوای دو ایده پرداخت مالیات و مالکیت حقیقی افراد بر منابع ثروت» و بالاخره نظریه «تضمین مشروعیت با ایده های حقوق طبیعی، قرارداد اجتماعی و برابری در فرصت» می توانند در توجیه مسئولیت دولت مورد استناد قرار گیرند. نتایج: نظریه تضمین مشروعیت با ایده برابری در فرصت، مناسب ترین نظریه در توجیه مسئولیت دولت است. نظریه مصلحت عمومی به دلیل استثنایی بودن حادثه طبیعی، نظریه قرارداد بیمه به دلیل عدم امکان محاسبه سهم افراد از منابع ثروت و بالاخره ایده های حقوق طبیعی و قرارداد اجتماعی به دلیل توسعه زیاد دامنه حقوق انسان از استحکام کمتری برخوردارند.